Gelesin Köyü; Aksaray'nin kuzayinda, Aksaray Nevşehir arasinda düz ova üzerinde kurulmustur.
Aksaray ilin merkezine bağlı köy.

Aksaray'a uzakligi 47 km. 
Orta köy ilçesine uzakligi 16 km. 
Gelesin köyü Ankara'ya 261 km.
Denizden 1140 m yüksekliktedir.

Köyümüzün Altyapisi:

Elektrik: Var
Su Sebekesi: Var
Yol:  Asfalt
Telefon: Var
Kanalizasyon: Var
Okul: Var.İlk okul köyde devam ediyor. Orta öğranim ögrenci çok az olduğundan dolayi taşimali sistem uygulanmaktadir.

Ekonomisi:Tarima dayali ekonomiye sahiptir. Buğday, Arpa, Nohut, Mercimek, patetes ekilir. Eskiden hayvan yemi için Yulaf,de ekilirdi. Hayvancilik tamamen bitmek üzere, insanlarin ihtiyaci oldugu halde bakamayacaklari için besleyemiyorlar .Bu yüzden artik köyümüzde manda, esek, at, ördek, kaz göremiyoruz. Bazi evler kendi ihtiyaçlarini karsilamak amaci ile inek koyun, keçi ve kümes hayvani besliyor. Köy halkinin yarisindan fazlasi tarlalarini ortakçilik sistemi ile ektiriyorlar. Köyde yasayanlarin ekonomisini iyilestiren asil sebep bir çok kişinin yurt dişinda olması, köyde olanlar emekli maaşi almasi.

Iklim: Kışları soğuk ve az yağişli, yazlari kurak ve iliktir.
Su kaynaklarimiz kisitlidir. Kışler esksi kadar kar yağışı olmuyor. Doğal yollardan sontaj ile çikarlan köyün içme suyu şebekesine aktarilir. Eğer yazin havalar çok sicak ve kurak giderse su rezervini de dikkatli kullanmiyorsak o yaz muhakkak su sikintisi çekilir. Köyümüzün bitki örtüsü: Bir miktar mera otlak olarak kullanilir, dere kenarlarinda çok az miktarda sögüt, kavak ve meyve agaci vardir Nüfusu: 2023 sayiminda 238 kişi.

KÖYÜMÜZDE AÇILAN ILKOKULUN TARIHÇESI

Ellili yillarda Gelesin köyümüzde ilkokul açıldı cumhuriyetin ilk yillarinda ögretime açilmiş ve ilçenin büyük köylerinde biriydi Gelesin köyümüz.

1950 yılına gelindiği zaman bunun böyle devam edemeyecegini anlayan ve okumanin değerini çok önceden anlamiş bulunan köy ileri gelenleri ilk firsatta köye okul açmayi istiyorlardi.

Günlerden bir gün o zaman köy muhtari olan Mehmet Bilgiç,  Aksaray'da bir iş için kaymakamliga gittiginde, daha önceden tanidigi Aksaray Milli Egitim Müdürlügüne uğrar. Müdürle hal hatir sorduktan. Gelesin köyümüze okul açilmasini istiyorum der.

Köyümüzde okul yok, okulsuz köyde gençler çahil kaliyor der..Müdür fazla israrda kurtulmak ister. Öyleyse bende size masa, tabure gibi okul için ne gerekiyorsa onu veririm. diyerek tekrar sorar: Peki bu araçlari köye nasil taşiyacaksin? Diye sorar.
Muhtar Mehmet Bilgiç  kolay müdür bey, köyde beş alti tane at arabasi var. Ben onlari alir gelirim vereceginiz araçlari onlarla taşirim. Yeter ki siz verin.Köyde her evden bir kişi çalışama şarti ile okulun yapılmasına başlandı.
Birde duyduk ki köye ögretmen gelmis. Köyde herkes ögretmenin nasil bir sey oldugunu görmek için Muhtar Mehmet Bilgiç'in odasina akin etmişlerdi. Odada oturacak yer kalmadigi gibi bir kisim insanlarimiz ancak kapidan pencereden başlarini uzatarak ögretmeni görmeye çalisiyorlardi.

1950 yılında, Eylül ayinin içindeydik. Okularin açilma zamani olmali ki köyümüzde okul açildı. Bazı öğrencilerin yaşları büyüktü, önemli olan okula başlamaktı. Küçük çocuklarin masalarin üzerine kolları zor ulaşiyordu. Rahatça hareket etmek, yerinden kalkip tahtaya yazi yazmak imkansizdi. Buna rağmen her herkez çok heycanlı ve mutuluydu. Öğretmeler köyde köyün gençlerinden fotbol takımı kurdular,Öğretmelerde çok güzel top oynuyorlardı. Günlerde bir gün öğretmenlerden biri şehirden bir tane fotbol topu getirdi, Top aynen karpuza benziyordu herkes karpuz zan etti. Köyümüzde fotbol takımı öyle heyecan yaratmış tiki kömşü köyler ile maçlarlar yapiliyordu çok çekişmeli  geçerdi.